* دَهها سال است که این سرزمین پاک در اشغال ناپاکترین و خبیثترین آحاد بشر است؛ شیاطینی که انسانهای شریف را به خاک و خون می کشند و آنگاه با وقاحت به آن اعتراف می کنند.
*نژادپرستانی که در بیش از هفتاد سال، صاحبان سرزمین را با قتل و غارت و حبس و شکنجه معذّب ساختهاند، ولی بحمداﷲ نتوانستهاند ارادهی آنها را مقهور کنند.
* فلسطین زنده است و به جهاد ادامه می دهد و به کمک خدا سرانجام خواهد توانست بر دشمن خبیث فائق آید.
* قدس شریف و همهی فلسطین متعلّق به مردم آن است و به آنان بر خواهد گشت، انشاءاﷲ؛ «و اين [كار] بر خدا دشوار نيست».
* دو عامل مهم تعیینکننده آینده است اول و مهمتر تداوم مقاومت در داخل سرزمینهای فلسطین و تقویت خط جهاد و شهادت و دوم حمایت جهانی دولتها و ملتهای مسلمان در سراسر جهان از مجاهدان فلسطینی.
* همه، دولتمردان ،روشنفکران، عالمان دینی، احزاب و گروه ها، جوانان غیور و دیگر قشرها باید جایگاه خود در این حرکت سراسری را بیابیم و نقش ایفا کنیم.
* این است آن چیزی که کید دشمن را باطل می کند و برای این وعده الهی :« ام یریدون کیداً فالذین کفروا هم المکیدون» مصداقی آخر الزمانی به وجود می آورد « و الله غالبٌ علی امره ولکن اکثر الناس لایعلمون»
حضرت خدیجه دختر خُوَیلد بن اسد و فاطمه دختر زائده است. او در سال ۶۸ پیش از هجرت متولد شد. جذابیت زندگی این بانوی بزرگوار اینجاست که در جامعه آن روز از جوانی به کسب و کار و تجارت پرداخت و از همان موقع به خاطر دوراندیشی و هوشی که داشت، در میان اعراب زبانزد شد. در تاریخ بارها از او با القابی، چون «بانوی عاقل» یا «بانوی دوراندیش و خردمند» یاد شده، ولی بهترین لقب او «بانوی بانوان قریش» است که اشاره به جایگاه او در میان مردم دارد. حضرت خدیجه در آن ایام همواره به نیازمندان کمک میکرد و در جامعه آن دوران به عنوان بانویی پرهیزکار و مورد احترام شناخته شده بود. مکنت و قدرت مالی ایشان از پدری بود که از بزرگان قریش و فردی استبداد ستیز و شجاع به شمار میرفت.
تا اینکه همین کسب و کار (تجارت ابریشم) موجبات آشنایی ایشان با حضرت محمد (ص) را فراهم نمود. در ابتدای کار درستکاری، امانتداری و صداقت حضرت محمد (ص) توجه ایشان را جلب کرد. در روایات گفته شده که حتی خود ایشان از پیامبر (ص) خواستگاری کردهاند.
سن حضرت خدیجه (س)
طبق برخی روایات مراسم خواستگاری با حضور عموی پیامبر ابوطالب و ورقة بن نوفل پسر عموی حضرت خدیجه (س) که مردی دانشمند بود، برگزار و بعد از آن خطبه عقد میان پیامبر (ص) و حضرت خدیجه (س) جاری شد. در آن زمان حضرت محمد (ص) حدود ۲۵ سال داشت و حضرت خدیجه نیز ۴۰ ساله بود (به نقل از تاریخ طبری).
البته در مورد سن حضرت خدیجه (س) در زمان ازدواج اختلاف نظر بسیاری است، روایات بسیاری وجود دارد که میگوید ایشان در آن زمان ۲۸ ساله یا حتی ۲۵ ساله بودهاند، طبق مطالب موجود در تاریخ بیهقی وی در زان وفات ۵۰ سن داشتند و از آنجا که ۱۵ سال قبل از بعثت با پیامبر اکرم (ص) ازدواج کرده بودند، در زمان ازدواج این بانوی بزرگوار ۲۵ ساله بوده است. به هر حال عشق و علاقه بسیاری میان پیامبر (ص) و خدیجه (س) وجود داشت. حضرت محمد (ص) تا زمانی که خدیجه (س) در قید حیات بود همسر دیگری اختیار نکرد و پس از فوت ایشان نیز همواره به یاد ایشان بود. از طرفی دیگر خدیجه (س) نزدیکترین نسب را در مقایسه با سایر همسران به حضرت محمد (ص) داشتند او از سوی پدر با جدّ سوم پیامبر، قصی و از جانب مادر با جدّ هشتم پیامبر، لوّی نسب میشد که در نهایت اجداد هر دو به حضرت اسماعیل (ع) و ابراهیم خلیل (ع) میرسد.